دوربین های عکاسی قدمت زیادی دارند. تاریخچه دوربین عکاسی با دوربین تاریک خانه ای آغاز شده، با دوربین های داگرئوتایپ و 35 میلی متری ادامه پیدا کرده و در عصر حاضر موقتاً به دوربین های دیجیتال و گوشی های دوربین دار ختم شده است.

در قرنهای ۱۱ تا ۱۶ بشر از یک اتاقک تاریک (دوربین اولیه) به‌عنوان چیزی شبیه به دوربین استفاده می‌کرد. برای این منظور اتاق مکعب مستطیل کوچکی را که هرگز نوری به درون آن راه نمی‌یافت، آماده می‌کردند، در وجه جلوی آن سوراخی به قطر تقریبی یک میلی‌متر ایجاد می‌کردند، بدین ترتیب تصویر مناظر روبروی وجه دارای سوراخ روی دیوار یا پرده در وجه مقابل سوراخ در داخل اتاق منعکس می‌نمودند. این تصویر یه صورت معکوس و بسته به قطر سوراخ وضوح بیشتر یا کمتری داشت به صورتی‌که هرچه قطر سوراخ کمتر بود، وضوح بیشتر یا به عکس با افزایش قطر سوراخ تصویر روشن تر با وضوح کم تری حاصل میگشت.

 البته این دستگاه بیشتر برای نمایش و نقاشی به کار میرفت و نقاشان اروپایی با نشاندن سوژه در جلوی سوراخ یا قرار دادن اتاقک در روبروی مناظر و نصب پرده بوم در قسمت داخلی روبروی سوراخ، مناظر روبرو را نقاشی میکردند (خود نقاش درون اتاقک بود) این دستگاه هرگز کار عکاسی را انجام نمی‌داد.

مخترع اتاق تاریک دانشمند مسلمان حسن ابن هیثم بود که در مکتوبات لاتین به پدر علم مدرن اپتیک (الحسن) معروف می‌باشد. نخستین دوربین بنابر عقیده اروپاییان به دست نیوتن ابداع شد که به رابرت ون لی ون هوک نیز نسبت داده می‌شود. البته گفتنی است عدسی یا همان لنز را ابن هیثم بسیار پیش از ایشان می ساخته و از فروش آن کسب و کار داشته‌است

نحوه کار دوربین‌های اولیه

در سال ۱۵۶۸ دانیلو باربارو این اتاقک تاریک را با یک عدسی و یک دریچه قابل تغییر مجهز نمود. بدین وسیله می‌توانست تصاویر را واضحتر به درون اتاق منعکس کند. در سال ۱۸۰۰ توماس وج وود و همچنین همفری دیوی با استفاده از کاغذ مخصوص تصاویر غیر ثابتی بدست آوردند. این کاغذ آغشته به محلولی بود که هرگاه در برابر نور آفتاب قرار می‌گرفت، رنگ اصلی خود را از دست می‌داد و به کلی سیاه می‌شد. آنگاه چون بر روی این کاغذ تصویر یا جسمی را قرار می‌دادند، قسمت‌هایی که از تابش نور مصون مانده بود، به رنگ خود باقی می‌ماند و اما سایر قسمت‌های کاغذ سیاه می‌شد. بدینگونه شبح نوری از اجسام بر روی آن کاغذ عکاسی می‌شد. با این روش تصویری بدست می‌آمد که آن نیز به مجرد نور دیدن، رنگ خود را از دست می‌داد و کاغذ یکپارچه سیاه می‌شد.

سال 1816

Nicéphore Niépce به وسیله ی یک دوربین سوراخ سوزنی اولین عکس تاریخ را ثبت کرد

سال 1826

نسخه ترمیم شده ی عکس «نمای پنجره ی له گرس» اولین عکس به جامانده ی تاریخ، مربوط به سال 1826

سال 1839

«لوئی داگِر» (Louis Daguerre)، همکار« نیپس» دوربین های «داگرئوتایپ» را اختراع کرد و با کمک «آکادمی علوم فرانسه» این دوربین ها را برای عرضه ی عمومی وارد بازار کرد. یکی از دوربین های اختراع شده در سال 1839، اکنون گرانبهاترین دوربین جهان به شمار می رود.

سال 1840

نخستین پروانه ثبت اختراع آمریکا در زمینه عکاسی برای «الکساندر اس ولکات» (Alexander Wolcott) و دوربینش صادر شد.

سال 1859
اختراع دوربین پانورامیک به نام «تامس ساتن» (Thomas Sutton) ثبت شد.

سال 1861
«آلیور وندل هلمز» (Oliver Wendell Holmes) لنز استریواسکوپ (برجسته بین) را اختراع کرد.

سال 1888
«جورج ایستمن» (George Eastman) اختراع دوربین فیلم خور «کداک» را به نام خود ثبت کرد. او در زمینه استفاده از فیلم های عکاسی پیشرو بود و در سال 1885 تولید کاغذ عکاسی را آغاز کرد.
سال 1900
«جورج ایستمن» نخستین دوربین عکاسی تولید انبوه (براونی) را به بازار عرضه کرد. این دوربین تا دهه 1960 در بازارهای سراسر جهان به فروش می رسید. دوربین مسافرتی (رایزکمرا) نیز در همین سال اختراع شد. وزن به شدت سبک و ابعاد کوچک پس از تا شدن، باعث شد تا این دوربین به محبوب ترین دوربین بین عکاسان منظره تبدیل شود

سالهای 1913 و 1914
اولین دوربین عکاسی 35 میلی متری که به آن «دوربین کاندید» نیز گفته می شد، توسط «آسکار بارناک» (Oskar Barnack) از شرکت دوربین سازی آلمانی «لایکا کمرا» تولید شد.

سال 1948
«ادوین لند» (Edwin Land) دوربین «پلاروید» را اختراع کرد. این دوربین علاوه بر ثبت عکس، می توانست در مدت زمانی نزدیک به یک دقیقه آن را چاپ کند.

سال 1960
«ای جی اند جی» (EG&G) دوربین عکاسی زیرآب مخصوص عمق های زیاد را برای نیروی دریایی آمریکا تولید کرد.

سال 1978
«کنیکا» اولین دوربین « Point & Shoot» دارای فکوس خودکار را معرفی کرد. این دوربین «جاسوپین» نام داشت

سال 1981
«سونی» اولین دوربین عکاسی الکترونیکی دیجیتال جهان را با نام «سونی ماویکا» عرضه کرد. عکاسی دیجیتال و تصاویر تلویزیونی از یک نوع تکنولوژی بهره می گیرند. بنابراین این دوربین تصاویر را روی یک مینی دیسک ثبت می کرد و بعد آنها را به یک ویدئو خوان منتقل می کرد. این تصاویر قابلیت این را داشتند که روی صفحه تلویزیون نمایش داده شوند یا به وسیله ی چاپگر رنگی چاپ شوند

سال 1986
«فوجی» اولین دوربین یک بار مصرف را به بازار عرضه کرد.

سال 1991
«کداک» اولین سیستم دوربین دیجیتال حرفه ای (DCS) را به بازار عرضه کرد. عکاسان خبری به شدت از این دوربین ها استقبال کردند. این دوربین در اصل یک دوربین نیکون F-3 ارتقا یافته بود که به یک سنسور 1.3 مگاپیکسلی مجهز شده بود

سال 1994 تا 1996
اولین دوربین های دیجیتال ویژه ی بازار مصرف کننده که به وسیله ی کابل به کامپیوتر خانگی متصل می شدند در این سالها وارد بازار شدند.

این دوربین ها به ترتیب در تاریخ های زیر به بازار عرضه شدند:

• دوربین کوئیک تیک 100 اپل (Apple QuickTake 100) در 17 فوریه 1994
• دوربین دی سی 40 کداک (Kodak DC40) در 28 مارس 1995 
• دوربین کیو وی 11 کاسیو (Casio QV-11) (مجهز به نمایشگر LCD ) اواخر سال 1995
• دوربین سایبرشات سونی (Sony’s Cyber-Shot) در سال 1996

سال 2000
«شارپ» ژاپن اولین گوشی تلفن همراه دوربین دار (J-SH04) را عرضه کرد.

سال 2004
نخستین دوربین بدون آینه (Epson RD1) توسط «اپسون» به بازار عرضه شد. اما از این دوربین استقبال نشد و به نظر می رسید تکنولوژی آن جلوتر از زمانه ی خودش باشد. چند سالی طول کشید تا دوربین های بدون آینه جایگاه مناسبی در بازار دوربین های عکاسی به دست آوردند.

سال 2005
دوربین «کنون ای اُ اس فایو دی» (EOS 5D) به بازار عرضه شد. این دوربین اولین دوربین فول فریم اس ال آر (SLR) بود که با نرخ مناسب مصرف کننده قیمت گذاری شده و به سنسور CMOS 24 در 36 میلی متری مجهز بود.

سال 2010
موج سواری به نام «نیک وودمن» با ارتقای دوربین های 35 میلی متری، دوربین «گو پرو اچ دی هیرو» (GoPro HD Hero) را به بازار عرضه کرد.

سال 2012
«لایترو» نخستین دوربین های «لایت فیلد» (light-field) را برای مصرف عموم عرضه کرد.

سال 2013
«سونی» با عرضه دوربین های سری «آلفا 7 » اولین دوربین های بدون آینه ی دارای سنسور فول فریم را به بازار عرضه کرد.

سال 2018
پس از سونی،  نیکون نیز اولین دوربین های Mirrorless (بدون آینه) خود را با مدل های Z7 و Z6 معرفی کرد.